ویتامینها و شیوه استفاده از آنها


 






 

ویتامین ب-12
 

.ویتامین ب-12 كوبالامین نیز نامیده میشود. برای كمك به رشد و عملكرد طبیعی سلولهای بدن نیاز روزانه به مصرف این ویتامین داریم. مخصوصاً این ویتامین برای سلامت مغز استخوان (جایی كه سلولهای خونی تشكیل میشود) و سیستم عصبی مهم و ضروری است. مصرف ناكافی این ویتامین منجر به یك بیماری به نام «كم خونی پرنیشیوز» میشود كه منجر به دریافت ناكافی اكسیژن توسط سلولها و ایجاد اختلالات سیستم عصبی میشود. افراد پا به سن گذاشته بیشتر در معرض خطر كم خونی پرنیشیوز هستند زیرا افزایش سن باعث كاهش میزان ویتامین ب-12 دریافتی از طریق غذا می شود.

موارد استفاده:
 

مهمترین استفاده ویتامین ب-12 در درمان علایم و نشانه های «كم خونی پرنیشوز» است. این علایم شامل: ضعیفی ، رنگ پریدگی ، نشانه های عصبی نظیر سوزن سوزن شدن و سوزش دست ها و پاها ، عدم تعادل ، گیجی از دست دادن حافظه و كج خلقی است.
تحقیقات اخیر مشخص كرده است كه ویتامین ب-12 در جلوگیری از بیماریهای قلبی دخالت دارد. افرادی كه تركیبی از اسید فولیك، ویتامین ب-12 و ویتامین ب-6 استفاده می كنند سطح خونی پایینی از هوموسیستئین (كه به نظر می رسد مرتبط با خطر بیشتر برای بیماری قلبی باشد) دارند.

منابع غذایی:
 

ویتامین ب-12 در غذاهای حاوی پروتئین حیوانی وجود دارد. غنی ترین منبع این ویتامین كبد و كلیه است. دیگر منابع خوب برای این ویتامین شامل شیر ، تخم مرغ ، ماهی و پنیر است.

اشكال دیگر:
 

ویتامین ب-12 در فرم ویتامینی سیانوكوبالامین نیز یافت میشود. ویتامین ب-12 به صورت قرص ، ژل یا در مولتی ویتامین (قابل جویدن و به صورت قطره مایع) ، فرم ب-كمپلكس یا به تنهایی وجود دارد.

نحوه مصرف:
 

برای جلوگیری از اختلالات ناشی از كمبود ویتامین ب-12، بزرگسالان باید روزانه 2 میكروگرم از این ویتامین استفاده كنند. افرادی كه رژیم غذایی شان شامل گوشت ، شیر و دیگر فرآورده های لبنی است ، میزان نیاز روزانه آنها برطرف شده نیازی به مصرف مكمل ویتامینی ندارند. گیاهخوارانی كه فرآورده های پروتئین حیوانی مصرف نمی كنند باید مكمل های ویتامینی را ترجیحاً بعد از غذا باید مصرف كنند. خانم های حامله 2/2 میكروگرم از ویتامین ب-12 و خانم های شیرده 2/6 میكروگرم از این ویتامین روزانه باید مصرف كنند. قبل از دادن هرگونه مكمی ویتامین ب-12 به بچه ها با پزشك مشورت كنید. افراد پا به سن گذاشته روزانه بیش از 2 میكروگرم ویتامین ب-12 نیاز دارند زیرا توانایی جذب وتیامین ب-12 با افزایش سن كاهش می یابد. افراد مسن باید در مورد میزان مصرف روزانه این ویتامین با پزشك مشورت كنند.

موارد احتیاط:
 

ویتامین ب-12 غیرسمی است، اما در مصرف بیش از 2 میكروگرم آن در روز ، اثرام مفید شناخته شده ای وجود ندارد.

تداخل های احتمالی:
 

جذب ویتامین ب-12 به وسیله مصرف مت فورمین كه برای درمان افزایش قند خون استفاده میشود، كاهش می یابد. همچنین مصرف زیاد ویتامین سی (500 میلی گرم یا بیشتر) باعث تخریب این ویتامین میشود.

ویتامین ب-6
 

بدن شما از 3 شكل ویتامین ب-6 استفاده می كند.
ویتامین ب-6 یك ویتامین محلول در آب است.
(پیریدوكسینPN)، پیرویدوكسال (PL) و پیریدوكسامین (PM بیشتر مواقع منظور از ویتامین ب-6 پیریدوكسین است.)
ویتامین ب-6 عملكرد های متفاوتی در بدن دارد كه عبارت است از: شكستن كربوهیدراتها برای ایجاد انرژی، تشكیل هموگلوبین و دیگر موادی كه بدن به آن نیاز دارد.

موارد استفاده :
 

موارد استفاده ویتامین ب-6 شامل موارد زیر است:
* بهبود علایم ناشی از كمبود ویتامین ب-6 ، این علایم شامل التهاب (قرمزی ، ورم ، درد) ، دهان ، ترك و خشك شدن لبها ، تحریك پذیری ، افسردگی و گیجی است.
* درمان كم خونی و اختلالات سیستم عصبی ناشی از داروهای ضد سل.
* درمان بیمارانی كه میزان زیادی ایزونیازید (داروی ضد سل) مصرف كرده اند.
* كاهش علایم سندرم پیش از قاعدگی (PMS).
* كاهش تهوع و استفراغ در طی حاملگی.
* جلوگیری از بیماریهای قلبی. مطالعات اخیر نشان می دهد كه ویتامین ب-6، ویتامین ب-12 و فولات می تواند باعث كاهش سطح هوموسیستین خون (ماده ای كه خطر بیماریهای قلبی را افزایش می دهد) شود.

منابع غذایی:
 

مرغ، ماهی، كلیه، كبد، تخم مرغ و گوشت خوك غنی ترین منابع غذایی ویتامین ب-6 هستند. موارد زیر نیز منابع خوبی برای این ویتامین هستند:
مخمر ، سبوس گندم ، غلات ، سیب زمینی ، موز و جو دوسر. ویتامین ب-6 در غذاهای فریزشده یا فرآورده های غذایی (مانند گوشت) از بین می رود.

اشكال دیگر:
 

ویتامین ب-6 به صورت پیریدوكسین هیدروكلرید قابل دسترسی است. این تركیب به صورت قرص در شكل مولتی ویتامین (قابل جویدن برای بچه ها) در دسترس است. شكل ب-كمپكس یا به تنهایی به مقدارهای 1 تا 150 میلی گرمی وجود دارد. ویتامین ب-6 همچنین در مولتی ویتامین
هایی كه به صورت قطره و مایع هستند و بچه ها استفاده می كنند نیز وجود دارد.

نحوه مصرف:
 

برای جلوگیری از كمبود ویتامین ب-6 مردان باید روزانه 2 میلی گرم و زنان 1/5 میلی گرم از این ویتامین استفاده كنند. زنان حامله نیاز به 2/2 میلی گرم ویتامین ب-6 روزانه و زنان شیرده 2/1 میلی گرم نیاز دارند. افرادی كه رژیم غذایی متعادل شامل منابع ویتامین ب-6 مصرف می كنند نیاز روزانه شان به این ویتامین مرتفع شده و نیازی به مكمل های اضافی این ویتامین ندارند. اگر در مورد نیاز روزانه به ویتامین ب-6 سؤالی دارید می توانید با پزشكتان مشورت كنید. مكمل های ویتامینی را همیشه همراه با آب، ترجیحاً بعد از غذا مصرف كنید.

موارد احتیاط:
 

ویتامین ب-6 وقتی به مقدار زیاد (200 میلی گرم یا بیشتر در روز) و به مدت طولانی مصرف شود می تواند باعث مشكلات عصبی شود. قطع مصرف آن باعث بهبودی مشكلات میشود.
ویتامین "ب-1" تیامین نیز خوانده میشود. شما برای شكستن كربوهیدرات های بدنتان نیاز روزانه به این ویتامین دارید. انرژی آزاد شده از این سوخت و ساز صرف فعالیتهای تنفسی و حركتی بدن میشود. ناكافی بودن ویتامین "ب-1" در رژیم غذایی منجر به بیماری «بربری» میشود. در این بیماری سیستم عصبی و قلب گرفتار هستند. الكلی ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند زیرا مصرف زیاد الكل ذخائر ویتامین "ب-1" بدن را كاهش می دهد.

موارد استفاده:
 

استفاده مهم ویتامین "ب-1" در بهبود علایم بیماری "بری بری" است. این علایم شامل درد ، ورم ، قرمزی دست ها و پاها و احساس سوزن سوزن شدن و مورمور شدن در دستها و پاهاست. گیجی و از دست دادن حافظه نیز از علایم بالقوه این بیماری هستند.
علایم دیگر "بربری" شامل اشكال در نفس كشیدن ، ورم پاها و افزایش ضربان قلب است. بعضی از دیورتیك ها (ادرارآور) باعث از دست دادن این ویتامین از طریق ادرار شده باعث كمبود آن میشوند.
تحقیقات اخیر نشان می دهد كه ویتامین "ب-1" در درمان نارسایی احتقانی قلب مؤثر است. ویتامین "ب-1" همچنین در شیمی درمانی سرطان نقش منفی بازی می كند. تحقیقات نشان می دهد كه مصرف زیاد این ویتامین در طی شیمی درمانی باعث رشد سریع تومور میشود.

منابع غذایی:
 

حبوبات و گوشت خوك منابع غنی از ویتامین "ب-1" هستند. دیگر منابع خوب برای این ویتامین شامل برنج پرقوت سفید، دانه های گل آفتابگردان ، بادام زمینی ، سبوس گندم ، مخمر آبجو ، شیر سویا ، لوبیا و ....
شیر، میوه جات و سبزیجات اگر به میزان كافی مصرف شوند منابع خوبی برای ویتامین "ب-1" هستند.

اشكال دیگر:
 

ویتامین "ب-1" به نام های "تیامین هیدروكلرید" و "تیامین مونونیترات" وجود دارد. این ماده به صورت قرص یا كپسول در فرم مولتی ویتامین شامل قابل جویدنی برای بچه ها و شكل مایع ، به صورت تركیب ب- كمپلكس و یا به تنهایی قابل دسترس است.

نحوة مصرف:
 

برای جلوگیری از بیماری كمبود ویتامین "ب-1" بزرگسالان بین 1/1 تا 1/5 میلی گرم از این ویتامین را همراه با آب ترجیحاً بعد از غذا، روزانه مصرف كنند.
خانم های حامله روزانه 1/5 میلی گرم و زنان شیرده 1/6 میلی گرم از این ویتامین در روز استفاده كنند. قبل از دادن مكمل ویتامین "ب-1" به بچه ها با پزشك مشورت كنید. در صورتی كه خانم حامله بخواهد از این ویتامین استفاده كند نیز باید قبل از مصرف با پزشك مشورت كند.

تداخل های احتمالی:
 

میزان جذب ویتامین ب-1 در افرادی كه الكل زیاد مصرف می كنند، كاهش می یابد. برای اطلاعات بیشتر در مورد ویتامین "ب-1" با پزشك مشورت كنید.

ویتامین E
 

تحقیقات نشان می دهد كه ویتامین «ای» در مقابل بسیاری از بیماری ها به بدن كمك می كند و سلول ها را از انواع مشخصی از آسیب ها حفظ كرده، طول عمر آنها را افزایش می دهد. این خاصیت ویتامین «ای» در طول زمان باعث كند شدن آسیب سلولی میشود كه به طور طبیعی با افزایش سن اتفاق می افتد.
موارد استفاده:
ویتامین «ای» بدن را در مقابل بعضی از اختلالات حفظ می كند و به درمان بعضی دیگر از بیماری ها كمك می كند.
در زیر لیستی از این بیماریها آورده شده است.
* سرطان. ویتامین "ای" نقش مهمی در درمان در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان پوست، دهان و گلو، معده، رودة بزرگ پستان و غذه پروستات ایفا می كند. همچنین خطر ابتلا به سرطان های ریه، مری و دهانة رحم را كاهش می دهد به نظر می رسد ویتامین «ای» از طریق پیام های كنترلی اكسیژن مانع از رشد سلولهای طبیعی بدن را در مقابل اثرات شیمی درمانی حفظ می كند، اما سلولهای سرطانی زخم پذیر را باقی می گذارد.
حملات و سكته های قلبی. تحقیقات نشان می دهد كه ویتامین «ای» مانع از انسداد شریان ها توسط «كلسترول تبدیل شده به فرم خطرناك» میشود. هم چنین ویتامین «ای» یك صد انعقاد قوی است كه به جریان راحت تر خون در شریان هایی كه دارای پلاكهای چربی چسبیده به دیواره هستند كمك می كند.
* بیماریهای سیستم ایمنی. این بیماریها دفاع بدن را در مقابل بیماری كاهش می دهد، اما ویتامین «ای» سطح ایمنی بدن را در مقابل آنها بالا می برد.
* بیماریهای وابسته به سن. ویتامین های «ای» از پیشرفت بعضی از بیماریها مانند بیماری آلزایمر كه باعث كاهش قدرت ذهنی و فیزیكی میشود، جلوگیری می كند.
* آب مروارید و دژنراسیون ماكولر. ویتامین «ای» می تواند با این بیماریها كه باعث كاهش دید و كوری میشود، مقابله كند.
* دیابت. ویتامین «ای» خطر بیماری قلبی را كه افراد مبتلا به دیابت كاهش می دهد.
ویتامین «ای» همچنین در موارد زیر كمك كننده است:
1. * كند كردن پدیده پیری سلول ها و بافتها.
2. * تقویت فرد در مقابل آلوده كننده های محیط.
3. * نگهداری و سلامت سلولهای قرمز خون و مقابله با كم خونی.
4. * درمان اختلالات وابسته به «چربیهای بدهضم».
5. * مؤثر در درمان بیشتر بیماریهای پوستی.
6. * كمك به بهبود سریعتر زخم ها.
7. * كمك به درمان اختلالات تولید مثل.
8. * كاهش ناراحتی های قبل از شروع قاعدگی.
9. * كاهش علایم و نشانه های لوپوس

منابع غذایی:
 

غذاهایی كه شامل میزان قابل توجهی از ویتامین «ای» هستند عبارت است از: آجیل (شامل بادام، فندق، و گردو)، تخم آفتابگردان، روغن ذرت، مارگارین، مایونز، روغن سبزیجات فشرده شده خنك،‌ شامل ذرت، گل آفتابگردان، سویا، دانة پنبه، كانولا، و سبوس گندم (غنی ترین منبع)، اسفناج و كلم پیچ، سیب زمینی و تمیس.

اشكال دیگر:
 

شما می توانید فرآورده های طبیعی یا مصنوعی (ساختگی) ویتامین "ای" را انتخاب كنید. پزشك معالج شما معمولاً شكل طبیعی آن را توصیه می كند (دی- آلفا- توكوفرول). شكل ساختگی آن دل-آلفا- توكوفرول نامیده میشود.
ویتامین «ای» به صورت كپسول، قرص و ژل نرم در اختیار است و به میزان های 50، 100، 200، 400، 500، 600 و 1000 موجود است.

نحوة ‌مصرف:
 

ویتامین «ای» معمولاً غیرسمی است. میزان زیاد آن (خیلی بیشتر از 1200 واحد روزانه) می تواند باعث تهوع، نفخ، اسهال و طپش شود.
در صورتی كه فشارخون دارید و یا اینكه از رقیق كننده های خون نظیر كومادین یا وارفارین استفاده می كنید قبل از مصرف ویتامین «ای» با پزشكتان مشورت كنید.

تداخل های احتمالی:
 

تداخلات ممكن در مورد ویتامین «ای» شامل موارد زیر است:
* مانع از جذب ویتامین «كا» (كه به انعقاد خون كمك می كند) میشود.
* باعث افزایش خطر خونریزی غیرطبیعی در افرادی كه ضد انعقاد مصرف می كنند، میشود.
* با مصرف مكمل های آهن، از بین می رود و در صورت مصرف كلسترامین و كلستی پول جذب آن كاهش می یابد.
* استفادة بدن از ذخیره های ویتامین «آ» را افزایش می دهد، افزایش جذب ویتامین «ای» می تواند ذخیره های ویتامین «آ» بدن را كاهش دهد.
* افزایش جذب در صورت همراهی با سلنیوم (یك عنصر كمیاب موجود در غذاها).
* كاهش جذب در صورت مصرف زیاد الكل
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت: hasan119